Een prachtige en bijzondere eerste kennismaking

In 2015 was het dan zover. Ik ging zelf voor de eerste keer zelf naar Gambia.  De heenreis op zich was al zeer bijzonder en toch gezellig met erg veel vertraging op de heenreis. Kwamen we een dag te laat aan in Gambia en dat met een waslijst aan locaties die we wilden bezoeken. Schemas werden omgegooid, bezoeken anders gepland, maar we hebben bezocht wat wilden doen. We gingen op bezoek naar een nieuwe locatie om te helpen. Op dat moment waren alle mogelijkheden nog open , van helpen bij een school tot het sponsoren van een cous cous machine of toch weer een medische post? Bezoekjes afleggen bij een fabriek van brillen, langs op het ministerie, bezoeken van projecten, op de thee bij Lamin thuis, zeer indrukwekkend bezoek aan een ziekenhuis waar het stinkt van de geur van verbrand vlees, overnachten in Pinai, etc. etc.

We hebben Gambia van voor tot achter gezien in 6 dagen en een schat aan ervaringen en informatie. Zo anders dan Nederland, bevallen op een vies bed of gewoon in je leemhutje, een ezel die gewoon op het dak van de taxi meereist, of legio mensen die gewoon hun laswerk uitvoeren op een paar oude badslippers in een versleten en kapotte broek gewoon langs de openbare weg(zandpad). Zeer bijzonder om te zien en niet te vertellen.

Na meerdere projecten gezien te hebben was uiteindelijk de keus toch eigenlijk niet moeilijk. Waar hadden we het slechtste van alles gezien en waar zouden wij het meeste verschil kunnen maken met onze beperkte middelen. Het was zonder twijfel Nanabah. Een medische post die in de streek veel werd gebruikt voor vaccinatie rondes. Van alles wat er hoorde te zijn, stond er alleen nog een dak (die op instorten stond) boven de wachtruimte met 1 kamertje zonder welke voorziening dan ook als behandel en bevallingsruimte/spreekruimte voor de arts.

Na nog een 2e bezoekje in diezelfde 6 dagen voor het opnemen van meer gegevens weer snel terug naar de kust. Voor de laatste afwikkeling. De laatste dag in de laatste 2 uurtjes bij het Hotel met Lamin nog de voorlopig te nemen stappen besproken en met een bijna lege koffer maar een geweldige indruk weer snel naar huis.

Ik zou het nooit hebben willen missen, de hartelijkheid en dankbaarheid van de mensen in Gambia, maar ook de wetenschap wat wij daar, met voor ons zo weinig, kunnen doen.

Ik ga zeker weer, en ja het was zeker ook gewoon supergezellig. Het samen streven naar zulke mooie doelen geeft zoveel energie....

Gerard Leffers